تبریز در طول قرن‌ها یکی از مهمترین شهرهای ایران از جنبه‌های مختلف از جمله تاریخ، فرهنگ و صنعت بوده است. همچنین با تأثیرگذاری بر کشور در مسائل اقتصادی و سیاسی نقش بزرگی ایفا می کند. این شهر در استان آذربایجان شرقی واقع شده است. در حالی که زبان ملی کشور فارسی (فارسی) است، زبان رایج در این استان همراه با استان های آذربایجان غربی و اردبیل، آذری است و فارسی دومین زبان محسوب می شود.
این شهر نه تنها به خاطر تعدادی موزه با ارزش شهرت دارد، بلکه آذری‌ها به خاطر پختن شیرینی‌های خوشمزه و طیف وسیعی از غذاها نیز شهرت دارند. از محبوب ترین غذاهای این شهر می توان به کوفته تبریزی، آبگوشت، آش ماست و دلمه اشاره کرد. علاوه بر این، قرابیه، لوز، باقلوا، نوقا یا لوکا و اریس یا ریس از خوشمزه ترین شیرینی های این شهر هستند.
خوردن این غذاها و شیرینی های لذیذ را در سفر به تبریز به شدت توصیه می کنیم. در اینجا لیستی از 10 مکان برتر تبریز برای بازدید وجود دارد شما، تا به شما ایده ای از جاهایی که می توانید در سفر به تبریز ببینید، بدهم.
یونسکو مجموعه بازار تبریز را در سال 2010 به عنوان میراث جهانی به ثبت رساند. شایان ذکر است که این بازار اولین بازار در نوع خود بود که به عنوان یک اثر ارزشمند معرفی شد. بازار باشکوه مشتمل بر 24 کاروانسرا (مجموعه اتاق ها در اطراف حیاط) و 22 بازار فرعی چشمگیر است که حدود 7 کیلومتر مربع را در بر می گیرد.
بازار فرعی به تیمچه (تالارهای گنبدی) معروف است. اعتقاد بر این است که بخش اصلی این مجموعه بیش از یک هزار سال پیش ساخته شده است، با این حال بسیاری از طاق های آجری ظریف به قرن پانزدهم باز می گردد.
بازارها در ایران فقط کاربری تجاری ندارند و در برگزاری مراسم مذهبی نقش بسزایی دارند. یکی از مهمترین و پرمخاطب ترین مراسمی که در سراسر کشور برگزار می شود، روز عاشورا است.
یکی از با ارزش ترین و قابل توجه ترین مکان های دیدنی خارج از تبریز، روستای کندوان است که با فاصله تقریبی 55 کیلومتر در قسمت جنوبی تبریز واقع شده است. دلیل محبوبیت این روستا خانه های صخره ای روستا است که حدود 700 سال پیش ساخته شده اند. مردم هنوز در داخل صخره های آتشفشانی حک شده به شکل اتاقک های مسکونی زندگی می کنند.
همچنین یک هتل منحصر به فرد در نوع خود با یک رستوران صخره ای، یک کافی شاپ آرام و تنها اتاق کنفرانس صخره ای در جهان وجود دارد. این هتل با رعایت اصول معماری صخره ای طبیعی روستا ساخته شده و تجربه ای نو و دلنشین را در طول اقامت گردشگران فراهم می کند.
در میان چندین بنای دیدنی تبریز، مسجد کبود یا به قول آذری گوی مسجد یکی از مساجد شناخته شده کشور است. کاشی کاری های آبی پیچیده در امتداد دیوارها و سقف مسجد دلیل محبوبیت این مسجد است. در طراحی داخلی نیز خط اسلامی وجود دارد. رنگ آبی آن باعث شده تا مسجد لقب «فیروزه اسلام» را به خود اختصاص دهد.
ساختمان اصلی در ابتدا در سال 1465 ساخته شد، اما به دلیل زلزله شدید در سال 1779، آسیب های زیادی به آن وارد شد. متأسفانه تا سال 1352 که وزارت فرهنگ ایران توجهی به این اثر معماری باشکوه جلب کرد، هیچ بازسازی بر روی بنا انجام نشد. با این حال، بازسازی هرگز به پایان نرسید و تنها ایوان ورودی از بنای اولیه باقی مانده است.
موزه آذربایجان، در قلب شهر، نه چندان دور از مسجد کبود واقع شده است. موزه مجموعه بزرگی از اقلام چشمگیر را به نمایش می گذارد که شایسته بازدید حداقل برای یک ساعت است. سه تالار در این موزه وجود دارد و منحصر به فردترین آثار به عصر آهن برمی گردد. اشیای دیگری که در استان آذربایجان کاوش شده اند نیز به چشم می خورند، اگرچه مجسمه های دلخراش زیرزمین با مضامین خشونت و جنگ هستند که با شما خواهند ماند. همچنین مجسمه‌های احد حسین که گفته می‌شود زندگی و جنگ را به تصویر می‌کشد، در میان آثار این موزه قابل توجه است.
موزه قاجار تبریز که در ابتدا خانه امیر نظام بوده، یکی از قدیمی ترین محله های شهر است که در دوره ولیعهد عباس میرزا (1789-1833) ساخته شده است. این خانه در سال 2006 به موزه تبدیل شد و اقلام اختصاص یافته به سلسله قاجار (1781-1925) را به نمایش می گذارد.
امیر نظام گروسی در مناصب مختلف دولتی خدمت کرد. او را بیشتر به خاطر نثر نمونه اش در زبان فارسی به یاد می آورند.
مسجد جامع مانند اکثر شهرهای ایران به همراه بازار، مدرسه و کاروانسرا در قلب شهر قرار دارد. همین معماری در مورد تبریز نیز صادق است و به همین دلیل مسجد جامع درست روبه‌روی بازار اصلی واقع شده است. این مسجد در طول قرن‌ها از زلزله‌های مختلف آسیب دیده و بازسازی‌های مختلفی را پشت سر گذاشته است.
به دلیل ساخت و سازهای زیاد در این مکان طی قرن ها، دارای معماری منحصر به فردی است که ترکیبی از ویژگی های قدیمی و جدید است. این بنا به دلیل دو مناره بلند سه طبقه و همچنین موزاییک کاری چشمگیر در قاب ورودی مسجد قابل توجه است.
خانه مشروطه تبریز که در فارسی به خانه مشروطه معروف است، نمادی از مبارزه با استبداد و یادآور مبارزات ستارخان و باقرخان که دو شخصیت کلیدی نهضت مشروطه ایران بودند، است.
در سال 1868 این بنای دو طبقه با تعدادی اتاق و تالار توسط حاج ولی معمار تبریزی ساخته شد. نورگیر و راهرو خانه که با شیشه ها و آینه های رنگارنگ تزئین شده، باشکوه ترین قسمت خانه است. در طبقه اول مجسمه‌های انقلابیون مشروطه ایران و تعدادی از وسایل شخصی آنها را می‌بینید.
کاخ شهرداری تبریز که به برج ساعت نیز معروف است، در حال حاضر به عنوان تالار شهر و دفتر مرکزی شهرداری تبریز مورد استفاده قرار می گیرد.
این ساختمان در سال 1934 به عنوان دفتر مرکزی شهرداری تبریز ساخته شد. اما پس از جنگ جهانی دوم به اداره دولتی مورد استفاده حزب دمکرات آذربایجان تبدیل شد. در سال 1947 که نیروهای ایرانی کنترل تبریز را دوباره به دست گرفتند، این ساختمان مجدداً به عنوان ادارات مرکزی شهرداری تبریز مورد استفاده قرار گرفت که تا به امروز ادامه دارد.
اخیراً بخش‌هایی از بنا به‌عنوان موزه مورد استفاده قرار می‌گیرد که در آن نقشه‌های تاریخی تبریز، عکس‌هایی از تأسیسات جدید و ساخت‌وسازهای بزرگ تبریز و از همه مهم‌تر کلید طلایی تبریز به نمایش گذاشته شده است.
تاریخ دقیق تأسیس مکان مشخص نیست. اما اولین بار حمدالله مستوفی در کتاب نزهت‌الغلوب خود که مربوط به قرن چهاردهم است، به آن اشاره کرده است. حدود 400 نفر از شاعران، عارفان و مفاخر ایران و منطقه در این مکان آرام گرفته اند. مشخص است که اولین شاعر مدفون در این مجموعه اسدی طوسی بوده است.
انوری ابیوردی، ظهیرالدین فاریابی، فلکی شیروانی، شمس الدین سجاسی، مجیر الدین بلاغانی، همام تبریزی، خاقانی، قطران تبریزی، مانی شیرازی، لسانی شیرازی، شکیبی تبریزی، مغربی شبی‌پوری، از دیگر شاعران معروف فارسی مدفون در آنجا هستند.
آخرین شاعری که در این مکان آرام گرفت استاد شهریار است که اشعار زیادی به دو زبان فارسی و آذری سروده است. مقبره شهریار در وسط مجموعه در ارتفاع 30 متری قرار دارد.
پارک الگلی که قبلاً پارک شاه گلی نام داشت، محبوب ترین مکان برای خانواده ها برای گذراندن ساعاتی با فرزندانشان است. این پارک در جنوب شرقی مرکز شهر قرار دارد و به دلیل ارتفاع زیاد چشم به شهر دارد. در مرکز پارک یک دریاچه مصنوعی کوچک قرار دارد که قدمت آن به دوره قاجار برمی‌گردد.