هرآنچه در مورد افسردگی نوجوانان باید بدانید

افسردگی چیزی بیش از غم و اندوه است. افسردگی گروهی از اختلالات سلامت روان همراه با حالت های غمگین، پوچ یا تحریک پذیر است که می تواند بر عملکرد شما تأثیر بگذارد.

در طول سال های نوجوانی، بدن و مغز شما تغییرات زیادی را تجربه می کند. تغییرات در سطوح هورمونی شما می تواند مستقیماً بر خلق و خوی شما تأثیر بگذارد و ممکن است سؤالات بزرگی در مورد روابط و هویت ایجاد شود. همه اینها ممکن است در بعضی مواقع کمی احساس ناراحتی کنند.

داشتن فراز و نشیب های عاطفی طبیعی است، اما اگر 2 هفته یا بیشتر طول بکشد و زندگی روزمره شما را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد، این می تواند نشانه افسردگی باشد. در ادامه بخوانید تا بدانید افسردگی چگونه بر نوجوانان تأثیر می گذارد و چه باید کرد.

افسردگی در نوجوانان چقدر شایع است؟

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات سلامت روان در ایالات متحده است. این می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما علائم اغلب شروع می شود در سال های نوجوانی یا در اوایل بزرگسالی.

طبق نظرسنجی ملی در مورد مصرف مواد مخدر و سلامت (NSDUH) در سال 2019، 15.7 درصد از نوجوانان 12 تا 17 ساله حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده اند و بر اساس مطالعه ای در مجله اطفال، 3.2 درصد از کودکان و نوجوانان ایالات متحده در سال 2016 افسردگی را تشخیص داده بودند.

اما فقط به این دلیل که رایج است به این معنی نیست که کمتر جدی است. افسردگی می تواند اثرات قابل توجه و گسترده ای بر زندگی شما داشته باشد و درمان اولین قدم برای احساس بهتر است.

علائم افسردگی در نوجوانان چیست؟

اگرچه بسیاری از علائم مشابه هستند، اما نوجوانان ممکن است افسردگی را متفاوت از بزرگسالان تجربه کنند. بزرگسالان معمولاً احساس غم و اندوه می کنند، در حالی که نوجوانان بیشتر احساس تحریک پذیری شدید می کنند.

همچنین مهم است که بدانیم احساسات عادی و تغییرات خلقی با دوره های افسردگی متفاوت است. شناسایی افسردگی اولین قدم برای درمان و مدیریت است.

علائم دوره های افسردگی در نوجوانان اغلب عبارتند از:

• احساس غمگینی یا گریه اغلب
• احساس تحریک پذیری، عصبانیت یا خصومت بیش از حد معمول
• احساس ناامیدی
• عزت نفس پایین یا احساس گناه
• انرژی کم
• از دست دادن علاقه یا لذت به فعالیت های معمولی
• کسالت مداوم
• کناره گیری از خانواده و دوستان
• مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری
• نمرات پایین تر یا عملکرد مدرسه
• مشکل خواب
• مشکل در روابط یا برقراری ارتباط
• تغییر در اشتها یا وزن
• شکایات فیزیکی مکرر، مانند سردرد یا معده درد
• خودآزاری یا افکار یا اعمال خودکشی

نوجوانان مبتلا به افسردگی ممکن است برای حفظ زندگی اجتماعی و تحصیلی سالم تلاش کنند. پرداختن به افسردگی و درمان آن برای بهبود وضعیت فعلی و آینده مهم است.

دلایل و عوامل خطر چیست؟

به ندرت یک علت واحد برای اختلالات افسردگی وجود دارد. تحقیقات نشان می دهد که افسردگی ناشی از تعامل بین عوامل بسیاری است:

• ژنتیک تحقیقاتی که به بررسی تاریخچه های خانوادگی افسردگی اساسی می پردازد، یک مؤلفه ژنتیکی را نشان می دهد، همانطور که به طور کلی در مورد اختلالات عاطفی صادق است. اختلالات عاطفی شامل افسردگی و اختلال دوقطبی است.
• زیست شناسی مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین در افسردگی نقش دارند. تحقیقات جدیدتر نشان می‌دهد که اتصالات، رشد و عملکرد سلول‌های عصبی نیز می‌تواند تأثیر عمده‌ای داشته باشد. ساختارهای مغزی از جمله هیپوکامپ، آمیگدال و قشر جلوی مغز همگی در افسردگی نقش دارند.
• محیط سابقه تجارب نامطلوب دوران کودکی یا تروما در دوران کودکی یا نوجوانی به شدت با افسردگی مرتبط است. این ممکن است شامل آزار جسمی یا جنسی، مرگ در خانواده یا رویدادهای آسیب زا باشد.

بسیاری دیگر از عوامل خطر افسردگی می توانند احتمال دوره های افسردگی را در نوجوانان افزایش دهند. این شامل:

• استرس شدید زندگی
• سایر اختلالات سلامت روان مانند اضطراب
• نابرابری ها، از جمله نابرابری های مربوط به فقر، نژاد، یا جنسیت
• تجربه از دست دادن یا اندوه
• درگیری خانوادگی
• بیماری مزمن
• تغییرات مهم زندگی، مانند نقل مکان یا طلاق والدین

هر چه نوجوانان با عوامل خطر بیشتری مواجه شوند، تأثیر بالقوه آن بر سلامت روان آنها بیشتر است. برای نوجوانان، فشارهای جامعه از طرف دوستان، خانواده، سرگرمی ها و رسانه ها می تواند خطر ابتلا به بیماری های روانی را افزایش دهد.

مشکلات مربوط به تصویر بدن، ظاهر، هویت جنسی و هویت جنسی در نوجوانان در حال رشد رایج است و می تواند به افسردگی کمک کند.

جوانان، به ویژه دختران، از جوامع مهاجر یا فقیر، به طور نامتناسبی تحت تأثیر افسردگی و سایر شرایط سلامت روان قرار دارند. این در جوامع رنگی نیز صادق است.

تعداد بیشتر عوامل خطر محیطی که این نوجوانان معمولاً با آن مواجه هستند، احتمال بروز علائم افسردگی را بیشتر می کند. این عوامل محیطی عبارتند از:

• استرس حاد
• تغذیه ناکافی
• عدم تحریک

افسردگی همچنین با رفتارهای پرخطر در نوجوانان مرتبط است، مانند:

• مصرف بیش از حد مواد
• خود آزاری
• رابطه جنسی بدون محافظت
• اقدام به خودکشی

چگونه افسردگی را تشخیص دهیم؟

اگر فکر می کنید که شما یا کسی که می شناسید با افسردگی دست و پنجه نرم می کنید، مهم است که آن را جدی بگیرید. کمک گرفتن می تواند دنیای متفاوتی ایجاد کند.

صحبت کردن با یک پزشک یا متخصص سلامت روان می تواند به شما کمک کند تا بفهمید که در چه شرایطی قرار دارید و راه های مقابله با افکار و احساسات ناراحت کننده را بیاموزید. گاهی اوقات، دارو نیز می تواند کمک کند.

برای تشخیص افسردگی، پزشک یا درمانگر با شما در مورد آنچه تجربه می کنید و مدت زمانی که علائم خود را داشته اید صحبت می کند. اگر به آنها اجازه دهید، ممکن است با والدین یا مراقبان شما نیز صحبت کنند.

انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد، از جمله، شایع ترین، اختلال افسردگی اساسی (MDD) و اختلال افسردگی مداوم (PDD). هر نوع معیارهای متفاوتی برای تشخیص دارد.

یک دوره افسردگی اساسی در کودکان و نوجوانان با یک دوره حداقل 2 هفته ای خلق و خوی شدید تحریک پذیر یا غمگین یا از دست دادن علاقه به بیشتر فعالیت ها تعریف می شود. همچنین برای تشخیص اختلال افسردگی اساسی باید حداقل چهار علامت اضافی وجود داشته باشد.

PDD که قبلاً دیستیمیا نامیده می شد، یک نوع افسردگی مزمن تر اما کمتر شدید است. بر خلاف بزرگسالان که برای تشخیص نیاز به یک دوره 2 ساله دارد، یک خلق تحریک‌پذیر یا افسرده ثابت که حداقل 1 سال طول می‌کشد، مشخص می‌شود.

۸ عادت روزانه برای بهبود سلامت روان

رفتار در مقابل با افسردگی

همه انواع اختلالات افسردگی قابل درمان هستند. مشاوره با پزشک یا متخصص سلامت روان اولین قدم مهم است.

تشخیص صحیح به شما کمک می کند تا مناسب ترین و مفیدترین درمان را دریافت کنید. دریافت مراقبت برای نوجوانان مبتلا به افسردگی بسیار مهم است، زیرا درمان در این سال‌های رشد می‌تواند سلامت روانی و جسمی را در درازمدت بهبود بخشد.

علیرغم این اهمیت، نظرسنجی NSDUH نشان داد که تنها حدود 43.3 درصد از نوجوانان 12 تا 17 ساله که یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده بودند، تحت درمان قرار گرفتند.

درمان باید مختص شما و علائم شما باشد، بنابراین همیشه با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید تا بهترین مسیر را تعیین کنید.

شما باید در پرسیدن سوال و ابراز هر گونه تردید یا نگرانی احساس راحتی کنید. ممکن است برای اشکال مختلف درمان یا دارو، آزمون و خطا لازم باشد، بنابراین سعی کنید اگر فوراً بهبودی را مشاهده نکردید، ناامید نشوید.

درمان های افسردگی در نوجوانان و بزرگسالان می تواند شامل موارد زیر باشد:

• دارو بسیاری از داروهای ضد افسردگی برای استفاده نوجوانان تایید شده اند و نشان داده شده اند که موثر هستند. اینها معمولاً شامل فلوکستین (پروزاک) و اسیتالوپرام (لکساپرو) هستند.
• روان درمانی انجمن روانپزشکی آمریکا درمان شناختی رفتاری (CBT) و درمان بین فردی (IPT-A) را برای افسردگی نوجوانان توصیه می کند. CBT بر قالب‌بندی مجدد الگوهای فکری مضر تمرکز دارد و IPT-A به نوجوانان کمک می‌کند تا بفهمند که چگونه روابط در افسردگی نقش دارند و مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی را بهبود می‌بخشند.
• استراتژی های خودیاری اگرچه انجام خودمراقبتی در طول یک دوره افسردگی دشوار است، ورزش کردن، پیروی از یک رژیم غذایی سالم، تلاش برای تمرکز حواس یا مدیتیشن، و گذراندن وقت با عزیزان ممکن است به بهبود علائم کمک کند.

اگرچه تحقیقات بیشتری لازم است، اما برخی مطالعات نشان می دهد که ترکیبی از انواع درمان، مانند فلوکستین همراه با CBT، به ویژه موثر است.

چگونه به یک نوجوان مبتلا به افسردگی کمک کنیم؟

به عنوان والدین، معلم، قیم یا دوست نوجوانی که فکر می‌کنید ممکن است افسردگی داشته باشد، مهم است که نسبت به احساسات آنها باز و پذیرا باشید. به روشی غیرقابل قضاوت و همدلانه از آنها بخواهید آنچه را که تجربه می کنند بیان کنند.

با دقت گوش کنید و سعی کنید با درک پاسخ دهید، نه سخنرانی. اگرچه برخی از نوجوانان ممکن است در بحث درباره احساسات خود با شما مردد باشند، اما نشان دادن اینکه اهمیت می دهید و می توانید کمک کنید اولین قدم مهم است.

همچنین می توانید با پزشک یا درمانگری که در مورد افسردگی نوجوانان می داند صحبت کنید.

اگر نوجوانان در تصمیم گیری مشارکت داشته باشند، ممکن است بیشتر پذیرای درمان باشند، بنابراین حتما به نظرات آنها گوش دهید. اگر آنها دارو مصرف می کنند یا درمان دریافت می کنند، می توانید به آنها کمک کنید تا مطمئن شوند که درمان آنها در مسیر درست باقی می ماند.

حفظ نگرش مثبت و قدردانی از دستاوردها، هر چند کوچک یا بزرگ، به عنوان مراقب یا دوست یک نوجوان مبتلا به افسردگی مهم است.

تشویق آرام آنها به افزایش زمان اجتماعی خود با دوستان و خانواده و حمایت از آنها در ورزش و خواب کافی می تواند تفاوت بزرگی در کمک به آنها برای داشتن احساس بهتر ایجاد کند.

اگر آنها اظهاراتی می کنند که نشان دهنده افکار خودکشی یا آسیب رساندن به خود است، آنها را جدی بگیرید. در مورد این افکار و رفتارها گفتگوهای باز و صادقانه داشته باشید و از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید.

اگر شما یا نوجوانی که می شناسید علائم افسردگی را تجربه می کنید، صحبت با یکی از اعضای خانواده، دوست نزدیک، درمانگر یا پزشک می تواند اولین قدم خوبی باشد. هنگام مدیریت هر بیماری روانی مانند افسردگی، صبر کلیدی است.

به خاطر داشته باشید که درمان به زمان و تلاش نیاز دارد. تغییرات کوچک در مراقبت از خود مانند انجام یوگا یا مدیتیشن در خانه، ملاقات با دوستان، نوشتن در یک دفتر خاطرات و داشتن یک برنامه منظم خواب ممکن است به سرعت به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید.

حتی اگر نمی توانید به روانپزشک یا درمانگر مراجعه کنید، ممکن است منابع دیگری همچنان در دسترس شما باشد. اینها ممکن است شامل مشاوران مدرسه، اعضای خانواده یا خطوط کمک باشد.