مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز در مجلس میگوید تجربه دو انتخابات گذشته نشان داده یکدست سازی حاکمیت برای حل مشکلات کشور جواب نمیدهد و باید سلایق و قومیتهای مختلف امکان شرکت در انتخابات را داشته باشند.
به گزارش اخبار جدید به نقل از رویداد۲۴: کمتر از یک ماه دیگر تا انتخابات مجلس دوازدهم باقیست و فضای سرد حاکم بر مشارکت انتخاباتی محسوس است. صدا و سیما به عنوان ارگان تبلیغاتی نظام سخت در تلاش است که یخ فضای سیاسی کشور را بشکنند، ولی تا این لحظه به نظر میرسد توفیقی حاصل نشده است. در همین رابطه، مسعود پزشکیان درباره وضعیت مشارکت در انتخابات پیش رو با رویداد۲۴ گفتوگو کرده است. در ادامه میتوانید مهمترین بخشهای این مصاحبه را بخوانید:
* اگر مشکل اصلی عدم مشارکت مردم در انتخابات، به مسائل اقتصادی کشور و معیشتی آنها برگردد، این دولت است که باید در زمان باقیمانده تا انتخابات برای رفع این چالش، برنامهریزی داشته باشد. اما من بر این باورم که عدممشارکت مردم در انتخابات، به واسطه نبود سلایق مختلف برای رقابت است.
* در انتخابات پیشرواگر افرادی با سلایق دیگر هم حضور داشته باشند، تعدادشان بسیار کم است. هرچه حضور سلایق و قومیتهای مختلف در صحنه رقابت بیشتر باشد، رغبت مردم به حضور در پای صندوقهای رای هم افزایش پیدا میکند و برعکس هرچه این افراد حضورشان کمرنگتر باشد، به صورت طبیعی مشارکت در انتخابات پایین میآید.
* اگر افراد برجسته با سلایق مختلف در این رقابت سیاسی نباشند، مجلسی هم تشکیل میشود، نمیتواند مشکلات کشور را حل و فصل کند.
* برخی میگویند ما در انتخابات مجلس یازدهم و انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰، نامزدهایی با سلایق مختلف داشتیم، اما باز هم حضور مردم در پای صندوقهای رای، کمرنگ بود. به نظر من، در همین دو انتخابات هم، سلایق گوناگون حضور جدی نداشتند و باید دید افرادی که این حرفها را میزنند، منظورشان از نامزدهایی با سلایق مختلف چه بوده است.
* آیا در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰، سلایق مختلف در صحنه بودند؟ در انتخابات ریاست جمهوری از قبل مشخص بود که چه کسی قرار است رییسجمهور شود.
* عدهای سخت به دنبال یکدستسازی مجلس بودند. آنها در گذشته میگفتند اگر مجلس و دولت همفکر شوند، کارها درست میشود. خب، حالا که هر سه قوه از یک جنس هستند چرا نمیتوانند چالشهای کنونی را حل کنند؟ این افراد که زمام امور را در دست دارند باید پاسخگو باشند.
* در گذشته، اختلاف و دعوا بود و عدهای از هر طرف، تقصیر را گردن دیگری میانداختند. چند سالی است که یکدستسازی صورت گرفته، ولی مشکلات پابرجاست. پس چاره کار، یکدستسازی نیست و نخواهد بود.