عزتالله یوسفیان نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی، در پاسخ به این سوال که اگر بپذیریم دولت چهاردهم با حاکمیت، در جهت وفاق ملی در حرکت هستند، ساز و کار تداوم آن و تبدیل به آشتی ملی چیست، گفت: با آمدن اشخاص از جریانهای مختلف، بستر برای این امر آماده میشود، من شاید وابسته به یک جریان یا قومیت باشم، اما وقتی وارد دولت، مجلس و دستگاههایی شدم که برنامهای برای رشد و ارتقای من و رسیدن به آن مطلوب و مقصود نباشد دیگر فایدهای ندارد.
این نماینده سابق مجلس گفت: متاسفانه ما در برنامه ۵ ساله چنین مسائلی را در مجلس به تصویب نرساندیم که مثلا برای آنکه قومیتها و اقوام بتوانند تعامل کرده و اتحاد ملی را به وجود بیاورند، چه کاری باید انجام شود؟ در سیاستهای کلی نظام و چشمانداز آمده اما در برنامه نیامده است. مگر آنکه خود دولت در این بخش برنامهای تنظیم کند و عنوان کند به جز آن ۱۹ وزیری که انتخاب شدند و ۹ معاونی که جزو دولت بوده و مسئولیت تضامنی نسبت به هم دارند، برای رسیدن به مقصود باید این کارها را انجام دهیم.
وی تصریح کرد: اگر ما از طایفه و جریان سیاسی دیگر کسی را نمیآوردیم و برنامه هم میدادیم بیفایده بود. اما الان نه تنها عزم جدی و قطعی برای مقدمات فراهم کردیم و این افراد را از طیفهای مختلف آوردیم بلکه حالا میخواهیم به اتفاق افرادی که عضو دولت هستند، کارها را انجام دهیم تا محصول ما عملی شود. بنابراین این انتخاب دو رکن داشت، یک رکن آوردن افراد از اقوام مختلف که تا حدودی انجام شد و دومین موضوع داشتن برنامه برای نحوه رسیدن به آن نتیجه و شکل و شمایلی که کار باید به راه بیفتد. ما درحالحاضر یک قسمت را انجام دادیم و حالا باید منتظر برنامه دولت و نحوه اجرا باشیم. ممکن است دولت برنامه مدونی اعلام نکند، اما عملا در آن قسمت حرکت کند. یعنی رکن دوم بیاید تا رکن اول را کامل کند.
یوسفیانملا در پاسخ به این سوال که با توجه به تکمیل شدن کابینه، اولویتهای وزارتخانههای دولت چهاردهم نسبت به معضلات کشور چگونه میتواند باشد تا شاهد اثرگذاری وفاق ملی در بین عموم باشیم، گفت: اعضای دولت اعم از دستگاههای مختص اقتصادی و دستگاههای مختص سیاسی است. وزارت اقتصاد و دارایی و بانک مرکزی دستگاههای صددرصد اقتصادی هستند. از آن طرف وزارت امورخارجه یا سایر دستگاههایی که با وزارت امورخارجه در این بخش همراهی میکنند کارشان سیاسی است. علاوه بر آن دستگاههایی مانند وزارت کار و بهداشت و درمان و… به سمت بخش سیاسی و بخش اقتصادی کار میکند. چرا؟ چون تصمیمگیری در دولت، مسئولیت تضامنی دارد. یعنی همه با هم برای آنچه در دولت تصمیم میگیرند، مسئول هستند. برای مثال شما استاندار را برای یک استان کشور تعیین میکنید. بعد میگویید نسبت به این استاندار گلهای دارم و میخواهم به وزیر امورخارجه بگویم چرا این استاندار تعیین شده است؟ به شما میگویند وزیر امورخارجه ربطی به استاندار ندارد. استاندار را وزیر کشور انتخاب میکند. در حالیکه اتفاقا وزارت امور خارجه هم در تعیین استاندار مسئول تضامنی با وزیر کشور دارد. وزیر آموزش و پرورش هم به استانداری که شما تعیین میکنید رأی میدهد یعنی این افراد مسئولیت تضامنی دارند و هیچکسی نمیتواند خودش را کنار بداند. درحالحاضر مهمترین مسئله تضامنی برای دولت، مسئله تحریم است. تحریم مسئلهای است که همه اعضای دولت باید با هم به دنبال حل آن بروند و مسئله را به نحوی حل کنند. تحریم موردی نیست که یک وزارتخانهای خود را کنار بکشد. نیمی از این مسئله تصمیم جمعی است که به مسئولیت تضامنی همه اعضای دولت باز برمیگردد.