راز موفقیت جوکر بانوان

در نسخه بانوان، بازیگران، کمدین‌ها و شخصیت‌های مشهوری حضور داشتند که بسیاری از مخاطبان از قبل آن‌ها را می‌شناختند و به کارهایشان علاقه داشتند. این افراد با شوخی‌ها و سبک‌های منحصر به فرد خود، برنامه را جذاب‌تر کردند.

برنامه، محیطی شاد و بدون قضاوت را فراهم کرد که مخاطبان (به‌ویژه بانوان) می‌توانستند از دیدن آن احساس راحتی و سرگرمی کنند. این نوع برنامه‌سازی کمتر در ایران دیده شده بود و همین موضوع نوآورانه بودن آن را برجسته کرد.

در نسخه بانوان، رفتارها، شوخی‌ها و حتی مشکلات یا چالش‌های شخصی که شرکت‌کنندگان به آن اشاره می‌کردند، بیشتر به زندگی روزمره و دغدغه‌های مخاطبان نزدیک بود. این باعث شد مخاطبان احساس نزدیکی بیشتری با برنامه داشته باشند.

برنامه نشان داد که زنان نیز می‌توانند در یک فضای طنز و رقابتی، آزادانه خلاقیت خود را نشان دهند و لحظات شاد و جذابی را خلق کنند. این موضوع برای بسیاری از مخاطبان زن الهام‌بخش بود و از کلیشه‌های رایج فاصله گرفت.

شوخی‌ها و تعاملات صمیمانه بین شرکت‌کنندگان بدون تعارف‌های رسمی یا جدیت‌های رایج، حس یک مهمانی دوستانه را تداعی می‌کرد و برای مخاطب ایرانی جذاب و لذت‌بخش بود.

به طور کلی، نسخه بانوان برنامه «جوکر» به دلیل ترکیب فضای طنز، رقابت سالم و حضور چهره‌های محبوب توانست توجه زیادی را جلب کند و تبدیل به یکی از بخش‌های پرمخاطب این مجموعه شود.

برنامه جوکر در ایران از روی یک فرمت بین‌المللی به نام LOL: Last One Laughing اقتباس شده است. این فرمت در کشورهای مختلف تولید شده و محبوبیت زیادی پیدا کرده است.

نسخه اصلی این فرمت از ژاپن آغاز شد و با نام Documental توسط هیرویوکی ماتسوموتو (یک کمدین مشهور ژاپنی) تولید شد. این نسخه اولین اجرای این ایده بود و الهام‌بخش سایر کشورها شد و در کشورهای  آلمان، ایتالیا، استرالیا، فرانسه، مکزیک، اسپانیا، هند و کانادا مورد استقبال مخاطبان بسیاری قرار گرفته است.

همه این نسخه‌ها از یک فرمت مشابه استفاده می‌کنند که در آن کمدین‌ها و افراد مشهور در یک محیط بسته با یکدیگر رقابت می‌کنند تا بخندانند ولی نخندند. این فرمت جهانی به دلیل سادگی و جذابیت، در کشورهای مختلف با توجه به فرهنگ بومی بازآفرینی شده و موفقیت‌آمیز بوده است.