میلیون ها نفر در شمال مکزیک، ایالات متحده و جنوب شرقی کانادا در هشتم آوریل امسال (۲۰ فروردین) شاهد تاریکی در روز و فرصت دیدن تاج خورشید با چشم غیرمسلح خواهند بود.
به گزارش اخبار جدید به نقل از ثریا ناسا تخمین می زند که ۹۹٪ از افرادی که در ایالات متحده زندگی می کنند، ماه آینده قادر خواهند بود خورشیدگرفتگی کامل یا جزئی را ببینند. بهترین چیزی که نصیب اروپایی‌ها می‌شود دیدن یک خورشیدگرفتگی جزئی در نزدیکی افق هنگام غروب است.
به نقل از یورونیوز، در اینجا به دلایلی اشاره می‌کنیم که چرا این خورشید گرفتگی می‌تواند بهترین رویداد طی صدها سال گذشته و برای سال های آینده باشد.
اگر در مکزیک شاهد این خورشیدگرفتگی کامل باشید، ممکن است بتوانید ۴ دقیقه و ۲۸ ثانیه از زمان خورشید گرفتگی کامل را تجربه کنید. این زمان با سرعت گرفتن سایه مرکزی تاریک ماه و کشیده شدن آن در حرکت از جنوب غربی به شمال شرقی کاهش می‌یابد، اما در مرز ایالات متحده و مکزیک، ۴ دقیقه و ۲۶ ثانیه امکان پذیر است.
آخرین باری که چنین خورشید گرفتگی طولانی در آمریکای شمالی رخ داد، ۱۶ ژوئن ۱۸۰۶ بود، زمانی که یک خورشید گرفتگی کامل به‌مدت ۴ دقیقه و ۵۵ ثانیه در سراسر ایالات متحده رخ داد. این رویداد با کتاب «تاریکی در ظهر» به مردم بوستون معرفی شد. این رویداد همچنین به عنوان «خورشیدگرفتگی تکامسه» (Tecumseh’s Eclipse) شناخته می‌شود.
هر کسی که تاج خورشید را با چشمان خود در طول خورشیدگرفتگی کامل دیده باشد، می‌داند که همیشه منظره‌ای تماشایی است. در طول حداقل فعالیت خورشیدی – زمانی که فعالیت مغناطیسی ستاره ما در چرخه تقریباً ۱۱ ساله خود در پایین ترین حد است – تاج خورشیدی ظاهری نامتقارن و خاردار دارد، همانطور که در آخرین خورشیدگرفتگی کامل آمریکای شمالی در ۲۱ اوت ۲۰۱۷ رخ داد. این مورد در هشتم آوریل صدق نخواهد کرد، زمانی که تاج خورشید بزرگتر، متقارن‌تر و شبیه گل آفتابگردان به نظر برسد. این پیامدی از فعالیت مغناطیسی خورشید است و پیش بینی می‌شود خورشید در اواخر امسال به اوج فعالیت های خود برسد.
آخرین باری که یک خورشیدگرفتگی کامل قابل مشاهده از آمریکای شمالی با اوج فعالیت‌های خورشیدی همزمان شد، ۲۶ فوریه ۱۹۷۹ بود، زمانی که مدت زمان کل در مسیر عبوری از واشنگتن، مونتانا و داکوتای شمالی در ایالات متحده و ساسکاچوان، مانیتوبا، انتاریو و کبک در کانادا و گرینلند به ۲ دقیقه و ۴۹ ثانیه رسید.
مدت طولانی خورشیدگرفتگی کامل همچنین به معنای تاریکی بیشتر است، که می‌تواند افرادی را که شاهد نور گرگ و میشی در طول آخرین خورشیدگرفتگی کامل ایالات متحده در ۲۱ اوت ۲۰۱۷ بودند غافلگیر کند. میزان تاریکی تابعی از بزرگی یک خورشیدگرفتگی است – کسری از قطر خورشید که توسط ماه پوشانده شده است و بر عرض مسیر تأثیر می‌گذارد. در سال ۲۰۱۷، بزرگی ۱.۰۳ بود و مسیر خورشید گرفتگی کامل حدود ۱۱۵ کیلومتر عرض داشت. آسمان به اندازه کافی تاریک شد که زهره را نمایان کند. در هشتم آوریل، بزرگی ۱.۰۵ و مسیر خورشیدگرفتگی کامل حدود ۱۸۵ کیلومتر عرض خواهد داشت و مشتری را به همراه زهره آشکار خواهد کرد.
احتمال کمی وجود دارد، اما ممکن است در زمان خورشید گرفتگی کامل در هشتم آوریل یک دنباله‌دار قابل رؤیت باشد. دنباله‌دار ۱۲P/پون-بروکس — که با نام «دنباله‌دار شیطان» نیز شناخته می‌شود — حدود ۲۵ درجه با خورشید فاصله خواهد داشت که نسبتا به مشتری نزدیک است.
در حالی که مشتری باید در طول خورشید گرفتگی کامل با چشم غیر مسلح قابل رؤیت باشد، دنباله‌دار ممکن است به قدر (روشنایی) ۴.۷ برسد و آن را در آستانه قابل رؤیت شدن با چشم غیر مسلح قرار دهد. بنابراین احتمالا دنباله‌دار به راحتی دیده نخواهد شد — مگر اینکه فوران (افزایش ناگهانی روشنایی) داشته باشد، چیزی که قبلا هم برای آن اتفاق افتاده است.
اگر قصد دارید خورشید گرفتگی کامل را با دوربین دوچشمی رصد کنید، شاید ارزش یک جستجوی سریع برای یافتن آن را داشته باشد، هرچند احتمال بیشتری وجود دارد که در تصاویر با نوردهی طولانی ظاهر شود. آخرین بار این اتفاق در طول خورشیدگرفتگی کامل در شیلی و آرژانتین در ۱۴ دسامبر ۲۰۲۰ رخ داد، زمانی که دنباله‌دار C/2020 X3 SOHO در طول خورشید گرفتگی کامل مشاهده شد.
طبق گفته سایت GreatAmericanEclipse.com، حدود ۳۱ میلیون نفر در ایالات متحده در مسیر خورشید گرفتگی کامل زندگی می‌کنند که از بخش‌هایی از ۱۵ ایالت ایالات متحده عبور خواهد کرد. با اضافه کردن شمال مکزیک و کانادا، این رقم به حدود ۴۰ میلیون نفر می‌رسد. این در مقایسه با حدود ۱۲ میلیون نفر برای خورشید گرفتگی کامل سال ۲۰۱۷ است.