تویوتا لندکروزر که تقریبا برای همه علاقه‌مندان به خودروهای آفرود یک اسطوره به شمار می‌رود، اکنون به یک فرهنگ در حوزه آفرود تبدیل شده، فرهنگی که ریشه‌های آمریکایی-ژاپنی عمیقی دارد.
به گزارش اخبار جدید به نقل از اسب بخار،
ژاپنی‌ها علاقه عجیبی به فرهنگ آمریکایی دارند. برای مثال، وقتی سربازان آمریکایی پس از جنگ جهانی دوم از ژاپن بازگشتند، ژاپنی‌ها فرهنگ پوشش جین آبی و تی‌شرت سفید آمریکایی را به‌عنوان فرهنگ خود پذیرفتند و حفظ کردند. وقتی موسیقی کانتری به سمت شرق حرکت کرد، داستان مشابهی وجود داشت. این ژانر موسیقی منجر به پیدایش بارهای هانکی‌تونک قدیمی شد که هنوز در گوشه و کنار توکیو وجود دارند.
این نوع مبادله فرهنگی از زمان پس از جنگ جهانی دوم یکی از ویژگی‌های برجسته روابط آمریکا با ژاپن بوده است؛ در حالی که ژاپنی‌ها بسیاری از ارزش‌های پوششی آمریکا را پذیرفته و حفظ کردند، کسب‌وکارهای آمریکایی هم بسیاری از هنجارهای فرهنگی ژاپنی را پذیرفتند. این روند همچنان ادامه دارد، اما قبل از آن که جین آبی و فرهنگ ژاپنی در جایی در اقیانوس آرام با یکدیگر تلاقی کنند، ژاپنی‌ها به آمریکا نگاه کردند تا خودرویی نمادین بسازند: لندکروزر.
قبل از آن که سربازان آمریکایی در دوران جنگ جهانی دوم پا به خاک ژاپن بگذارند، ژاپن خودرویی کوچک به نام کوروگانه داشت که به‌نام «یونکی» به معنای «تمام‌چرخ‌متحرک» شناخته می‌شد. این خودرو در دهه ۱۹۳۰ ساخته شد، ۱۰ سال قبل از اولین جیپ ویلیز، و با موتور دوزمانه‌ای که ۳۳ اسب بخار قدرت داشت، کار می‌کرد. یونکی یکی از اولین خودروهای واقعی چهارچرخ‌متحرک در جهان بود که دارای جعبه دنده‌ای برای فعال‌سازی چرخ‌های جلو بود.
شرکت تاکیو کوروگانه این خودرو را تحت دستور ارتش امپراتوری ژاپن تولید کرد. این خودرو از ابتدا برای استفاده نظامی طراحی شده بود و در جنگ‌های ژاپن با چین در سال ۱۹۳۷ و بعد از آن در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت. تقریباً ۴,۷۰۰ دستگاه یونکی بین سال‌های ۱۹۳۶ و ۱۹۴۴ ساخته شد، و اطلاعات کمی از این خودرو به‌دست آمده است. این بود که در دهه ۱۹۵۰ و پس از جنگ، اولین لندکروزر به شکلی که امروزه می‌شناسیم، متولد شد.
زمانی که نیروهای آمریکایی از فیلیپین در طول جنگ جهانی دوم عقب‌نشینی کردند، ژاپنی‌ها یک جیپ ویلیز رها شده یافتند. این خودرو به‌عنوان “الهام” برای اولین خودروی آفرود تویوتا به نام AK10 شناخته شد، که به یک گیربکس سه‌سرعته دستی، و یک موتور چهارسیلندر مجهز بود.
با تکامل AK10 به‌سمت یک خودروی شبیه‌تر به ویلیز، تویوتا ابتدا از نام «جیپ بی‌جی» استفاده کرد تا این خودروی آفرود را توصیف کند. جیپ تویوتا بزرگتر و قوی‌تر از نسخه آمریکایی خود بود، با موتور ۳.۴ لیتری شش‌سیلندر و سیستم چهارچرخ‌متحرک. اما این خودرو جعبه دنده انتقال نداشت. تویوتا از نام “جیپ” برای سه سال بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴ استفاده کرد تا این که شرکت ویلیز ادعا کرد که این نام نقض حقوق برند است، و تویوتا مجبور شد نام جدیدی پیدا کند: لندکروزر.
هفتاد سال پس از معرفی لندکروزر، این نام هنوز قدرتمند باقی مانده است. البته دیگر خودروی اولیه الهام‌گرفته از ویلیز نیست، اما لندکروزر مدرن همچنان بسیاری از ویژگی‌های جذاب خودروی اولیه را حفظ کرده است: توانمندی در زمین‌های ناهموار، قابلیت اطمینان بی‌نظیر و نامی که برای علاقه‌مندان به آفرود در سراسر جهان اعتماد ایجاد می‌کند.
جالب است بدانید که اولین مدل‌های لندکروزر حتی به ایالات متحده وارد نشدند. اولین مدل به‌نام J20 در سال ۱۹۵۸ وارد آمریکا شد، یک سال پس از تأسیس شرکت تویوتا موتور سیلز USA، آمریکایی‌ها در آن زمان به خودروهای آفرود ژاپنی دست پیدا کردند.
در حالی که لندکروزر از لحاظ طراحی و ویژگی‌های فنی در نسل‌های مختلف تغییرات زیادی داشته، نسخه ۲۰۲۴ همچنان به ریشه‌های خود وفادار است. این خودرو همچنان توانا، راحت، و جذاب است.
این مدل اولین لندکروزر است که به پیشرانه هیبریدی مجهز است. این پیشرانه از موتور توربوشارژ ۲.۴ لیتری چهارسیلندر بنزینی و کمک الکتریکی برای تولید ۳۲۶ اسب بخار استفاده می‌کند و البته، به‌طور استاندارد سیستم چهارچرخ‌متحرک دارد.
این مدل همچنین اولین لندکروزر با موتور چهارسیلندر از زمان J60 است. اما این موتور جدید به حدی قوی است که شما کمبود یک موتور V8 را احساس نخواهید کرد. پیشرانه هیبریدی به محض فشردن پدال گاز، گشتاور زیادی ایجاد می‌کند و موتور توربوشارژ هنوز به اندازه کافی قدرتمند است تا این شاسی‌بلند ۲.۲ تنی را با سرعت بالا به حرکت درآورد.
کیفیت سواری این خودرو عالی است. بسیاری از خودروهای آفرود ویژگی‌های راحتی جاده‌ای را فدای توانایی‌های آفرود می‌کنند (مثل جیپ رانگلر)، اما لندکروزر این‌گونه نیست. این خودرو حتی با ساختار بدنه روی فریم، راحتی سواری فوق‌العاده‌ای دارد.
از سال ۱۹۷۰ تا کنون، بیش از ۱۰ میلیون دستگاه لندکروزر در سراسر جهان به فروش رسیده است. حتی در سال‌های پیری خود، لندکروزر هنوز هیچ نشانه‌ای از کاهش ندارد. بعد از مدتی که مدل‌های مختلف آن چندان با استقبال مواجه نشدند، مدل جدید ۲۰۲۴ تمرکز دوباره‌ای بر ریشه‌ها گذاشته و در عین حال به آینده نیز نگاه کرده است.
آمریکا همچنان عاشق لندکروزر است. در بسیاری از شهرهای آمریکا، لندکروزرها به‌طور گسترده‌ای با تجهیزات مختلف آفرود مانند لیفت، شناور، تایرهای مخصوص و … تجهیز شده‌اند. حتی در نیویورک سیتی، لندکروزرهای مجهز به تجهیزات آفرود در گوشه و کنار خیابان‌ها پارک شده‌اند و مانند یک خودرو آفرود در یک جنگل بتنی می‌درخشند.
این اشتیاق نسبت به لندکروزر است که این خودرو را در آمریکا به یک نماد تبدیل کرده است. شما در سراسر کشور صاحبانی را خواهید یافت که با علاقه زیاد خودروی آفرود خاص خود را حفظ کرده و به آن تجهیزات اضافه می‌کنند.
به همان شکلی که ژاپنی‌ها جین آبی و موسیقی کانتری را پذیرفتند، ایالات متحده نیز خودروی آفرود ژاپنی‌ای را در آغوش گرفت که باوجود ساخته شدن در ژاپن، دقیقاً به اندازه ویلیز آمریکایی حس «آمریکایی» بودن را منتقل می‌کند.