آشنایی با تجهیزات آمبولانس امداد بهزیستان پارس

تجهیزات آمبولانس شامل مجموعه‌ای از ابزارها و دستگاه‌های پزشکی است که برای ارائه خدمات اورژانسی و نجات جان بیماران در حین حمل‌ونقل به بیمارستان یا مراکز درمانی استفاده می‌شود. آمبولانس‌ها به گونه‌ای طراحی و تجهیز می‌شوند تا امکان مراقبت‌های اولیه و پیشرفته پزشکی را برای بیماران و مصدومان فراهم آورند.

شما برای درخواست اجاره آمبولانس از بهزیستان پارس و بررسی نرخ کرایه امبولانس خصوصی می توانید به بخش شماره تماس درخواست امبولانس خصوصی بهزیستان پارس 45873-021 تماس بگیرید.

انواع تجهیزات موجود در آمبولانس

تجهیزات مراقبت حیاتی (Life Support Equipment):

این دسته از تجهیزات شامل دستگاه‌ها و ابزارهایی است که برای پایش و حفظ عملکردهای حیاتی بدن (مانند تنفس و ضربان قلب) استفاده می‌شوند.

دستگاه تنفس مصنوعی (Ventilator):

برای بیمارانی که به مشکلات تنفسی مبتلا هستند یا نیاز به تنفس مکانیکی دارند.

مانیتور قلب (ECG Monitor):

جهت نظارت بر ریتم قلب و علائم حیاتی بیمار، به ویژه در شرایطی که فرد دچار حمله قلبی یا نارسایی قلبی است.

دفیبریلاتور (Defibrillator):

دستگاهی برای احیای قلبی-ریوی در مواردی که قلب دچار ایست یا ریتم غیرطبیعی شده باشد.

تجهیزات اکسیژن‌رسانی:

برای بیمارانی که نیاز به دریافت اکسیژن دارند تا وضعیت تنفسی آن‌ها پایدار شود.

سیلندرهای اکسیژن:

مخازنی که حاوی اکسیژن فشرده هستند و از طریق ماسک یا لوله به بیمار منتقل می‌شود.

ماسک اکسیژن و لوله بینی (Nasal Cannula):

ابزاری که به‌وسیله آن اکسیژن از سیلندر به بیمار منتقل می‌شود.

تجهیزات تثبیت و انتقال:

این ابزارها برای تثبیت وضعیت بیمار یا مصدوم در زمان حمل‌ونقل استفاده می‌شوند تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود.

برانکارد (Stretcher):

وسیله‌ای برای حمل بیمار یا مصدوم که دارای چرخ است و امکان حمل آسان بیمار را فراهم می‌کند.

تخته پشتی (Backboard):

تخته‌ای سخت برای تثبیت ستون فقرات بیماران مشکوک به آسیب‌های نخاعی یا ضربات شدید.

گردنبند طبی (Cervical Collar):

برای محافظت و تثبیت گردن و ستون فقرات بیمارانی که احتمال آسیب به ناحیه گردن یا ستون فقرات دارند.

تجهیزات امدادی:

این تجهیزات برای اقدامات اولیه جهت جلوگیری از خونریزی، شکسته‌بندی و سایر آسیب‌ها استفاده می‌شوند.

جعبه کمک‌های اولیه (First Aid Kit):

شامل باند، گاز استریل، چسب زخم، محلول‌های ضدعفونی‌کننده، و تجهیزات دیگر برای کنترل خونریزی و پانسمان زخم‌ها.

آتل (Splints):

ابزاری برای تثبیت شکستگی‌ها و جلوگیری از حرکت قسمت آسیب‌دیده بدن تا رسیدن به مراکز درمانی.

داروها:

آمبولانس‌ها معمولاً دارای داروهای اورژانسی برای کمک به بیماران در موارد اضطراری هستند.

اپی‌نفرین (Epinephrine):

برای درمان واکنش‌های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی).

نیتروگلیسیرین (Nitroglycerin):

برای بیماران مبتلا به آنژین صدری (درد قفسه سینه).

مسکن‌ها و ضدالتهاب‌ها:

داروهایی برای کاهش درد بیماران تا رسیدن به بیمارستان.

تجهیزات ساکشن (Suction Unit):

برای تخلیه مایعات (مانند خون، مخاط، و استفراغ) از راه‌های هوایی بیمار و جلوگیری از انسداد آن‌ها.

دستگاه فشارسنج (Blood Pressure Monitor):

برای سنجش فشار خون بیماران در طول مراحل انتقال و ارزیابی وضعیت آن‌ها.

ترمومتر (Thermometer):

برای اندازه‌گیری دمای بدن بیمار به منظور تشخیص تب یا دیگر اختلالات دمایی.

تجهیزات تزریقات و سرم:

کیت تزریقات و سرم‌ها:

برای تزریق وریدی داروها و محلول‌های سرم برای تثبیت وضعیت بیمار در شرایطی مانند شوک یا کمبود مایعات.

سیستم‌های ارتباطی (Communication Systems):

آمبولانس‌ها به تجهیزات ارتباطی پیشرفته مجهز هستند تا تیم امدادی بتواند با مراکز اورژانس، بیمارستان‌ها و سایر بخش‌ها در تماس باشد و وضعیت بیمار را گزارش دهد.

آمبولانس‌ها نقش حیاتی در ارائه خدمات اورژانسی به بیماران دارند و تجهیزاتی که در آن‌ها استفاده می‌شود، برای حفظ جان بیماران و تثبیت وضعیت آن‌ها تا زمان رسیدن به مراکز درمانی طراحی شده‌اند. آشنایی با این تجهیزات به امدادگران و پرسنل پزشکی کمک می‌کند تا در شرایط اضطراری به بهترین شکل عمل کنند.

تجهیزات پزشکی آمبولانس نوع A

آمبولانس‌های نوع A به عنوان آمبولانس‌های پایه یا آمبولانس‌های انتقال بیمار شناخته می‌شوند. این نوع آمبولانس‌ها معمولاً برای انتقال بیماران بین مراکز درمانی، جابه‌جایی بیمارانی که شرایط اضطراری ندارند، یا افرادی که نیاز به نظارت ساده پزشکی در حین حمل و نقل دارند، استفاده می‌شوند. تجهیزات پزشکی این نوع آمبولانس‌ها نسبت به آمبولانس‌های اورژانسی (نوع B یا C) کمتر است و به موارد اساسی محدود می‌شود.

تجهیزات پزشکی آمبولانس نوع A:

برانکارد (Stretcher):

یکی از تجهیزات اصلی برای جابه‌جایی بیمار به صورت ایمن. برانکاردهای آمبولانس نوع A معمولاً دارای سیستم‌های ایمنی و کمربند هستند تا بیمار در طول حمل و نقل ثابت بماند.

صندلی چرخ‌دار (Wheelchair):

این صندلی برای بیمارانی که توانایی راه رفتن دارند ولی به دلیل شرایط خاص نیاز به جابه‌جایی در حالت نشسته دارند، استفاده می‌شود.

تجهیزات اکسیژن‌رسانی:

• سیلندر اکسیژن: برای بیمارانی که نیاز به اکسیژن دارند.
• ماسک اکسیژن و لوله بینی (Nasal Cannula): برای انتقال اکسیژن به بیمارانی که مشکل تنفسی خفیفی دارند.

تجهیزات اندازه‌گیری علائم حیاتی:

• فشارسنج (Blood Pressure Monitor): برای کنترل فشار خون بیمار.
• پالس‌اکسیمتر (Pulse Oximeter): برای اندازه‌گیری میزان اکسیژن موجود در خون.
• ترمومتر دیجیتال (Digital Thermometer): برای اندازه‌گیری دمای بدن بیمار.

تجهیزات تثبیت و انتقال:

گردنبند طبی (Cervical Collar): برای تثبیت گردن در صورت وجود آسیب‌های احتمالی.

تخته پشتی (Backboard): برای جابه‌جایی بیمارانی که دچار آسیب‌دیدگی ستون فقرات شده‌اند.

کیف کمک‌های اولیه:

شامل ابزارهای پایه برای پانسمان و کنترل زخم‌ها مانند باند، گاز استریل، محلول ضدعفونی‌کننده، چسب زخم و قیچی.

آتل‌های ساده (Splints):

برای تثبیت موقت شکستگی‌ها و جلوگیری از حرکت بخش آسیب‌دیده بدن.

دستگاه مکش دستی (Manual Suction Device):

برای پاکسازی مسیر تنفسی بیمارانی که ممکن است انسداد داشته باشند، هرچند دستگاه‌های پیشرفته در این نوع آمبولانس الزامی نیست.

پتوهای اضطراری (Emergency Blankets):

برای حفظ گرمای بدن بیمار در مواقع اضطراری یا هنگامی که بیمار دچار شوک یا افت دمای بدن است.

سرنگ و تجهیزات تزریقی ساده:

برای تزریق داروها در شرایط خاص (هرچند معمولاً داروهای پیچیده در این نوع آمبولانس حمل نمی‌شوند).

امیدواریم که در این مطلب توانسته باشیم به سوالات شما راجع به هزینه آمبولانس خصوصی پاسخ بدهیم. اما اگر همچنان ابهاماتی دارید و می خواهید به شکلی دقیق تر از قیمت آمبولانس خصوصی بهزیستان پارس آگاه شوید، از راه های ارتباطی که در این صفحه ذکر شده اند استفاده کرده و با کارشناسان بهزیستان پارس در مورد هزینه های اجاره آمبولانس با شرایط مورد نظر خودتان سوال نمایید.