«به هرچه میخواهیم دست بزنیم، میگویند به این دست نزن، در برق مشکل داریم، در آب مشکل داریم، در گاز مشکل داریم... همه چیز پر از مشکل است. به هر جا دست بزنیم، یک جا دردش میآید» (آقای پزشکیان).
روزنامه شرق نوشت: «به هرچه میخواهیم دست بزنیم، میگویند به این دست نزن، در برق مشکل داریم، در آب مشکل داریم، در گاز مشکل داریم… همه چیز پر از مشکل است. به هر جا دست بزنیم، یک جا دردش میآید» (آقای پزشکیان).
«پزشکیان هم خیلی زود «نمیگذارند» خود را شروع کرد!… پزشکیان با آنهمه«کارشناس» که اطراف خود جمع کرده،دوباره به سنت نکوهیده «نمیگذارند» بازگشت» (روزنامه جوان).
والّا اتفاقا آقای پزشکیان مانند هر رئیسجمهور معمولی در جهان باید بتواند به هرچه میخواهد، دست بزند تا شایسته جایگاهی باشد که برای آن برگزیده شده است. مردم نیز اگر بدانند که پزشک معالج هم دانا و هم تواناست، یقینا با او همراهی کرده و درد را تحمل میکنند. اما مشکل آنجاست که بیمار خود را موش آزمایشگاهی فرض کند و بترسد که پزشک بر مبنای حدس و گمان دل و روده او را بشکافد و درد او را چند برابر کند و چهبسا جان از او بستاند!