با افزایش مصرف انرژی بزودی با مشکل کاهش منابع تولید انرژی مواجه می‌شویم

افزایش مصرف حامل های انرژی کار را به جایی رسانده که طبق پیش بینی کارشناسان به دلیل کاهش فشار از سال 1404 هر سال معادل یک فاز میدان پارس جنوبی را از دست خواهیم داد.

به گزارش اخبار جدید به نقل از رکنا، سیدهاشم اورعی در گفتگو با رکنا با بیان اینکه وضعیت انرژی تجدیدپذیر به صورت عام و انرژی بادی به صورت خاص در کشور خوب نیست، گفت: حدود 20 سال است که کشور در زمینه انرژی بادی فعالیت دارد و امروز آخرین آمار می گوید که کل انرژی تجدیدپذیر کشور 1080 مگاوات و انرژی بادی حدود 300 مگاوات است. وقتی این اعداد را کنار هم قرار می دهیم، اگر قرار است این وضع ادامه دار باشد، با اعتقاد کامل می گویم که باید برای همیشه با انرژی تجدیدپذیر خداحافظی کنیم چون با این روش اقتصادی نیست.

وی با بیان اینکه در دو سال اخیر 225 مگاوات به انرژی تجدیدپذیر افزوده شده است، گفت: مدیرعامل ساتبا به تازگی از دستور ویژه رئیس جمهور مبنی بر افزایش 4500 مگاوات انرژی تجدیدپذیر تا تابستان سال آینده خبر داد. به قول دکتر غنی نژاد برخی چیزها به علم نیاز ندارد و کمی عقل کافی است. واقعیت این است که وقتی گفته می شود 4500 مگاوات باید تا تابستان سال آینده به ظرفیت انرژی تجدیدپذیر افزوده شود و با مشاهده روند فعلی، متوجه می شویم که این وعده دست نیافتنی است.

استاد دانشگاه صنعتی شریف با بیان اینکه وزارت نیرو در دولت سیزدهم اعلام کرد که 10 هزار مگاوات به ظرفیت انرژی تجدیدپذیر اضافه خواهد شد، گفت: دو ماه پیش شورای عالی انرژی اعلام کرد که باید 20 هزار مگاوات دیگر به این ظرفیت افزود اما در نیمه اول دولت سیزدهم فقط 2 درصد به ظرفیت منصوبه انرژی تجدیدپذیر افزوده شده است. البته آرزو بر جوانان عیب نیست و شاید 98 درصد دیگر قرار است در نیمه دوم عمر دولت افزایش یابد.

با کدام انرژی قرار است به رشد اقتصادی دست یابیم؟

رئیس اتحادیه انجمن های علمی انرژی ایران با بیان اینکه مساله ما به انرژی تجدیدپذیر ختم نمی شود، گفت: این تنها یک مثال است که نشان می دهد ما در بحث توسعه، هنوز به عقلانیت دست نیافته ایم و به تعبیر دیگر عقلانیت را به حالت تعلیق درآورده ایم و آن را کنار گذاشته ایم.

وی با بیان اینکه برنامه هفتم توسعه را مطالعه و اعداد را بررسی کرده ام، گفت: در برنامه هفتم آمده است سالانه 8 درصد رشد اقتصادی، 8/5 درصد رشد در بخش صنعت، 23 درصد رشد در صادرات غیرنفتی و غیره. یک سوال ساده این است که باتوجه به این که صنعت انرژی را می بلعد، انرژی مورد نیاز این بخش از کجا قرار است تامین شود؟ با کدام انرژی قرار است به رشد اقتصادی دست یابیم؟ ما تقریبا در تمام بخش های انرژی در مقاطعی از سال با ناترازی مواجه ایم. آیا کسی به این پرسش ها پاسخ داده است؟

اورعی در ادامه گفت: مدیرعامل شرکت ملی پخش فرآورده‌ های نفتی ایران خبر داد که در 6 ماهه اول سال جاری متوسط مصرف بنزین روزانه 116 میلیون لیتر و متوسط تولید بنزین روزانه 115 میلیون لیتر بوده است. مشکل بزرگتر این است که مصرف بنزین در 6 ماه اول سال جاری 13/5 درصد نسبت به دوره مشابه سال قبل افزایش پیدا کرده است. چه کسی می خواهد با این بحران مواجه شود؟ آیا 13/5 درصد تولید ناخالص داخلی کشور هم افزایش یافته است؟

برنامه هفتم توسعه را باید کنار بگذاریم

استاد دانشگاه صنعتی شریف افزود: برنامه هفتم توسعه را باید کنار بگذاریم زیرا هنوز پیش شرط توسعه در کشور فراهم نیست. نخستین پیش شرط توسعه، گفتگو و همدلی است. ایران به همه تعلق دارد و قرار است به دست همه ساخته شود.

وی در ادامه گفت: بیش از یک دهه قبل جمعی از دلدادگان این مرز و بوم اقدام به تاسیس انجمن علمی انرژی بادی ایران نمودیم. علیرغم همه تلاش ها و وجود سازمان های متعدد، شرایط انرژی در کشور کاملا ناپایدار و آشفته است و در همه حامل های انرژی با ناترازی فزاینده مواجه ایم. باوجود تاکیدات در سیاست های ابلاغی مبنی بر اصلاح الگوی مصرف، از جمله کاهش مصرف انرژی به میزان 50 درصد تا پایان برنامه ششم، شاهد آن هستیم که در همه ابعاد حرکت در خلاف جهت مورد نظر بوده و در حال حاضر طبق اعلام آژانس بین المللی انرژی، 46 درصد از کل یارانه پرداختی به بخش انرژی در جهان متعلق به ایران است.

از سال 1404 هر سال معادل یک فاز میدان پارس جنوبی را از دست خواهیم داد

استاد دانشگاه صنعتی شریف در ادامه گفت: افزایش مصرف حامل های انرژی کار را به جایی رسانده که طبق پیش بینی کارشناسان به دلیل کاهش فشار از سال 1404 هر سال معادل یک فاز میدان پارس جنوبی را از دست خواهیم داد. لذا از هم اکنون شاهد تبدیل انرژی از کالایی اقتصادی به سیاسی و امنیتی هستیم و متاسفانه دولت ها یکی پس از دیگری با انداختن تقصیر به گردن مردم و دولت های قبل به دنبال پاک کردن صورت مساله بوده و بر دلالی انرژی اصرار می ورزند.

باتوجه به شرایط اسفبار انرژی در کشور و بحران های قطعی پیش رو باید اعلام کنم که علیرغم تلاش بی وقفه در این دوران طولانی هیچ امیدی به اصلاح در این بخش نداشته و ابرچالش انرژی کشور با سرعت تمام به طرف انفجار در حال حرکت است. لیک به قول یغما: «گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است».

سیاست های انرژی کشور در راستای منافع ملی نبوده و فراتر از جهالت است

اورعی در ادامه گفت: لازم می دانم با صراحت تمام و اندوه فراوان اعلام کنم که سیاست های انرژی کشور قطعا در راستای منافع ملی نبوده و فراتر از جهالت است. مقایسه عملکرد کشورهای منطقه با ایران که از 9 درصد ذخایر نفت و 17 درصد گاز جهان برخوردار است، تصویری از وضعیت انرژی کشور ترسیم می کند که دل هر ایرانی وطن پرست را به درد می آورد. مسئولین کشور در دهه های اخیر باید جوابگوی ملت باشند و به سوالات بسیاری از جمله موارد زیر پاسخ دهند:

آیا اصرار بر استفاده از انرژی هسته ای برای تولید برق و زیان های مستقیم و غیرمستقیم چند هزار میلیارد دلاری آن ارزش تامین یک درصد برق کشور را دارد؟

وابستگی بالغ بر 90 درصد تولید برق کشور به گاز و به فراموشی سپردن انرژی تجدیدپذیر و عدم امکان تامین گاز به نیروگاه ها در فصل سرما، در راستای کدام برنامه ریزی منطقی و عاقلانه بوده است؟